Kirpiği balık kılçığı bir kadın
Simsiyah saçları, gecelerimin aydınlığıydı
Dilim tutulur, uçuklanırdı dudaklarım
Denizden çıkan taze balıktı sanki
Ona sevdiğimi söylerdim titreyerek
Rüzgarda üşüyen yaprak gibi
Onu el değmedik yerlerimde saklıyordum
Gül kuruturdu onun o dayanılmaz sıcaklığı
Üzerimizde masmavi mi, mavi bir gök
Dikensiz bir böğürtlen dalıydı memeleri
Ucu simsiyah yenmeye beklerdi beni
Hiçbir çocuğun elleri ve dudakları değmemiş
Sonra yıllar yılı tüm serçelerimi unutmuşum
Şimdi kim bilir hangi kollardasın
Nerde hangi çocuğu kucağında uyutursun
O böğürtlen memeleri kime emdirirsin
Parmağımda senden kalan saadece,
bir yüzük hüzün…
Şimdi şu parmaklarımın boynu bükük
Ateş böceği karankıkta sigaramın ucu
İsmin dudaklarımda seni çekerim içime
Tırtıl gibi kozasındayım ah ben nice
Tekrar kanatlanırmıyım bilmem ama
İç denizimde aç martılarım en yaman çığlığını koparıyor
Böyle bütün gecelerde gaip'ten sesini duyuyorum
Zülfikar Giriş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder