Ellerimle yetiştirdiğim
çiçekler
Terk etti beni yemyeşil
bir yanlızlığa
Bir sabah kalktığımda
adın bu değil deselerdi
Saşırmayacaktım...
Değişmekten mutlu
olacaktım
Oysa ben kimseyi yanlız
bırakmadım
Sırısıklam bir istanbul
aşkıydı benimkisi
Deniz misafiri
martılarının düş çığlığıydım
Ağır balıkçı
teknesiydim tinerci çocuklarıyla
Cebimdeki son parayı
onlara dağıttım
şavaştan nefret ettim,
Barış dedim
Gazete ve dergi
dağıttım..
Özgürlük sosyalizim
dedim
İki göz gecekondu da
yaşayan, gözleri deniz mavisi insanlara
İş yerinde işçi
arkadaşları ayaklandırmışım
Patron işten çıkardı,,
Aylarca iş bulamadım
Eve ekmek dahi götüremedim
Kirayı ödeyemeğince
evden altıldım
Sözcüklerin eşkıya
olduğu zamanlardı
Yürüdüm ıslıklı
kaldırımlarda gözlerim karaydı
yakarak gırimsi bulutları
Tutuklandım sorgulandım
Gbt den geçirildim
Bu şiirleri senmi
yazıyorsun dediler
Ben yazdım körmüsünüz
dedim
Senin okuman yazman varmı,
diye dalga geçtiler
Var dedim, ya peki sizin
Sustular..
Karşı cevap olarak
acımasızca copladılar
Buradan çıkınca kitap
bastıracam dedim
Tabi buradan çıkabilirsen
diye cevapladılar
Ve bir akşam üstü..
Gömdüm yüreğimi kara
toprağa
Fışkırsın diye
haykırışım
Şimdilerde ne yapıyorsun
diye sormuşsun
Çıkınca taksim
meydanında..
Yeni eski şiirlerimi
yakacağım
Zülfikar Giriş