Artık Sen Yoksun

Benim sana olan aşkım öyle yoğun ki

bir gün sesini duymasam,

o günü yaşamamış sayarım...

Beni hayata bağlayan,

yaşama sevincim;

yaşama kaynağım, her şeyim sendin.

Artık sen yoksun..

ve bu yürek talan,

Artık bu yürek, yangın yeri;

içimde beni yavaş, yavaş,

ve bir o kadar da hızla kemiriyor bu acı

Meğer sen benim bir parçammışsın..

nasıl bir kuş kanatları olmadan,

bir anlam ifade etmezse,

Bende sensiz bir anlam ifade etmiyormuşum

derler ya;

her şeyin değeri kaybedilince anlaşılır diye,

Ben seni kaybettim sadece değerini anlamadım;

Senin benim bir parçam olduğunu,

Sen olmadan yaşayamayacağımı da anladım

Artık sen yoksun.

Zülfikar Giriş

Hep Yeniden Başlamak İle Geçiriyoruz

Yeniden hep yeniden başlamak ile geçiyor ömrün

Artık derken aynaya bakıp ta senin olmayan suretine

sürekli yıldız çakmakla geçiriyorsun gözlerine

karanlıklarda parıl, parıl, parlıyorsun ışığını gezdiriyorsun

Kocaman ellerinle bulutları titretiyor sun dağıtıyorsun

Gecelerin içinden çekirgelerin çığlığını duyarsın

Yıldızlar seni bilir sen yıldızları bilirsin

Hele, hele, saçların deniz kokar yosun kokar

Dalgalandırır rüzgârlar martılar uçuşturur

Vapurdan simit atan çocuğun ardından gider

Belki uzak sislerde kaybolmak arzusuyla uçar

Karanlıklar içinde parıl, parıl, parlıyorsun ışığını saçıyorsun

Mavi süzülür kollarından öbek, öbek, serçeler iner

Karanlıkta düşünceli yağmurlar iner her iki yanağından

ve yeniden hep yeniden başlamak ile geçiyor ömrün

Artık derken aynaya bakıp ta senin olmayan suretine

sürekli yıldız çakmakla geçiriyorsun gözlerine

Sonra ellerinle parmakların ve dahi yaralarınla

Harp esirleri gibi türkülerin hep yanık ve masum

Toprağa Düşen Kırlangıç

Hiç olmadı ilk ön cem ve de sonralarım

Ölümü beklemeliydim

ve ellerim darağacına dayalı
Yada birkaç kurşun ciğerlerimi parçalamalıydı
Çünkü kemiklerim dar gelirdi,
bu yoksul topraklara
Belki filizlerden yeni karanfiller dermeliydim

Ey şair bilemezdim’’

Nasıl oldu da geldi ki böyle bir an

Yenilmez bir haz duyup kuyulara atılmaktan

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı kızın

Hiç bir leke sürülmemişti anlına onun

Dökülmüştü bulutlar sürgündü güneş

Ayın kandili titredi gözlerinde

Yalnızlığına acıyarak

Kollarına girmiş cellatları savuşturdu

Saçları kırlangıç aşiyanı kız

Eleri nasırlı tırnakları bakımsız

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı

Avuçlarında sıktığı bir parça hayatını,

Haykırdı yüzüne cellatların,

yumruklu bir şiir okur gibi

Sonra bıraktı kendini yerdeki boşluğa

ve yere süzülen kırlangıç gibi

Şimdi yüzümü hangi toprağa göm sem

Hangi ölüm yağan yağmurlar dolayında

Az önce gözlerinde dönen kırlangıçlar

Kanat çırpmalarını bırakmışlardı

Ayın titreyen kandili de sönmüştü

Zülfikar Giriş

Ömür Külü

Canımın ağrısı değiyor kalbime
Sigaramdan çekiyorum bir nefes hüzün
Genzime yapışıyor kuru öksürüğüm
Gel yine külüm avucumda benim
İşit dudağımı ısırdığım çığlığımı
Yumruklarla kanattığım ağlama duvarını
Şimdi hesapsız savrulur ömür külü
Yüzümü yağmurlara buladığımda turuncu
Yıldızlara şarkı söylediğim vakitlerde
Beni düşünüyor musun, seni sevdiğimi
Beni düşünüyor musun ruhunda
Uluyup duruyor uykumun köpekleri
Rüyalarıma ateş düşürdüler sanki
Güneş hızla abanırken sabaha
Kendince uyanıyorum tohum gibi
Sen, ben, benim içimdeki sen
Sensizim..
Ben yarım bir akıl seni hayal ediyorum
Bir bilsen neler geçiyor aklımdan
Neden böyle yarım kaldı hayallerimiz
Biliyorum..
sen farklı bir kadındın
Ben farlı bir erkek miydim
Yine yarım yamalak aklım
Yürüdüğüm yolların camları batıyor ayağıma benim
Şaraba bulanmış ayyaş gibiyim

Zülfikar Giriş

Bana Yaklaşma

Bana ölümü tarif et
Sigaranı yakmadan
Bana ölümü tarif et
Çakmağını çakmadan
Barut gibiyim bu akşam
Hani bana yaklaşmadan


Zülfikar Giriş

Zaman

Bir nehirsin zaman

Umursamadan kayalardan aşan çakıllarını sürükleyen

Bazen anlamı olmayansın geçip gidersin yollardan

Renga renk çiçek bahçesi sin kimse elde tutamaz seni

Bir esrarlı rüyasın, kimsede uyanık kalmak istemez seni

Bazen de kabus sun ama zamansın herşeyin en iyi ilacısın

Umut bekliyenilen sin sevglliye kavuşmak istenir

Geçip gitsen de o yollardan, geçsen bir türlü geçmesen bir türlü

Bir tarih sahnesi sin,tarihçiler kafa kafaya verir de seni yorar

Çok uzun zamanlarda kalmış bir arkelog, eski mezarı eşeler

Çok eski zamanlarda kalmış, şiirler resimler ve hikayeler

Yazanı ve çizeni toz toprak olmuş, ardında derin gizler

Hani aç martının çığlığı dır zaman, yeri göğü inletir

Koşuştuma bitince, dönüp bakarsın arakana şaşırıverir sin

Hayıfla yad edilir, ne çabuk geçmiş ah o yıllar

Hiç ölmeyecekmiş gibi, ah, malk peşinde koşanlar

Bir dostuna bir arkadaşına elvedayı çok görenler

Sizde şunu iyi bilin ki..

Zaman ışık ve gölgeden ibarettir

Bir sinema şeridi gibi, beyaz perdeye yansıyan

Suya yansıyan gölgeli bir surettir, o aynada duran

Şİmdi söyle ey zaman...

Söyle kaç baharı yazı, kaç sonbaharı kışı geride bıraktın

Kaç sardunya’yı kaç menekşe’yi, kaç reyhan çiçeğini, kuruttun ey zaman

Zülfikar Giriş

Müzik Videoları | Videoya Git

Bir Gün Sevdiğim Kavuşuruz

Boşalmasın gözlerin ayrılık için

Kavuşmayız sanma için, için,

Boşalan sanki kanlı yaşım

Bizim için dua olsun Allah için

Bir gün sevdiğim bir gün

Geriye döndüğümde o gün

Seni gördüğümde bir gün

Gözlerim gözlerinde ilk gün

Verdim gönlümü artık sana

İstersen hançerle dağla

Yüreğim yine yanar sana

İstersen kul olur, efendilik yap ona

Bir Gözünü Açarsa

Dokunmayın uykusunda büyüsün memo!

İki gözü kapalı kalsın onun!

Hele bir tek gözünü açsın

Kimse günah keçisi aramasın ha…

Zülfikar Giriş

Ayyaş

kimsenin olmadığı ıssız bir sokakta yürüyor gece

yalnız bir adam;

gecenin soğuk ve rutubetli ıssız kaldırımlarında

şarapçı, ayyaş bir adam;

yalnız ve ıslak kaldırımlar…

hapsedilmiş bedeninde ki yaşanmış aşklar

özgürlüğü isteyen bir kuşun, içindeki çırpınan çocuğa

canı yanıyor kim bilir, maziyi düşününce

yalnız bir adam,

yatmış ıslak kaldırıma, boylu boyunca

Gökyüzü kapkara parça, parça, bulutlar

Sesiz kaldırımlar uzadıkça uzuyor

kimsesiz sokakta şarapçı ayyaş,

ben nereye yürüyorum.

kendi kendime hiç sormadım!

poyraza takılmış savrulup gidiyorum’’

ey şair, sende bir ayyaş sın

sen mehtaba bakarak çay içmeyi severdin

oysa şimdi evrene kement attın

Mısralarla kalbini dolduran bir ayyaş sın

Zülfikar Giriş

Anne

Çok uzaklarında kaldı sesim..

Sen göz yaşımı silmeyen dersim.

Engin dağlarında yitip giden sevdam.

Hasretinden ölüp gittim ben anne

 

İşte o gündü kavurucu ağustos..

Yüreğimde cam kırıkları yağız.

İşte bu aydı menekşem soldu.

Daha koklamadan kokunu anne

 

Buruşmuş kağıtlarda kaldı hasretim.

Telefon direkliğine aslı kaldı şaşkınlığım.

Yalanlı dillerde kaldı benim gerçekliğim.

sana daha doğruyu söylemeden anne

 

Dipsiz uçurumlara yuvarlandı gözyaşım.

yitip giden bütün zamanların kasnağında.

Fosilleşmiş yüreğimin orta yerinde

Hala demli duruyor ah anne

.

Beyaz karanfilleri takardım mavzerime.

Kırmızıları ekerdim ben bahçeme.

Hani senin kokunu versin diye...

Beyazlar benim kefenim olsun anne

 

Zülfikar Giriş

Ağlamalı İnsan

İstenmeden uyandırdılar seni düşlerinden,

ağlamıyorsun işte

Anlaşılamayan mutluluklar için ağlamalı insan

mesela baharın gelmesi gibi

ve yeni çiçekli dünyalar kurmalı insan

ödünsüz bir yaşaman siperine, koşar adımla yürümeli

Akarken ellerine usulca terleyen gül

fısıldamalı kulağına şiirlerle süslü, türkü söyleyen pınar

yeni doğan çocuk ağlamamalı, koşmalı çayırlarda

koca çınar ağaca yaslanmalı

narin bedeni uyumalı

uyurken meltemler, anne ninnileri fısıldamalı kulağına insanın

Zülfikar Giriş

Neyimiz Kaldı

Suya bıraktık demet, demet, gülleri

Tıpkı masum çocuklar gibi

Salkım söğüt olsun diye

Şimdi ellerimizde dikenleri kaldı

Sustuk her gelen sustu

Düşünmek gereksiz bir yüktü

Çalışmadık lakin yorulmadık

Sırtımızda ağır küfemiz kaldı

Çöle ektik darımızı

Yaptık yağmur duamızı

Gönderdi Mevla rüzgârını

Gözümüzde tozu ve kumu kaldı

Kader dedik, büzüldük

Padişaha boyun büktük

Cehennemi bal eyledik

Cennet dedik dilimizde kaldı

Islak çatlak suratlarımız

Yangından davetkâr yangından artıklarımız

Gözlerimiz bin yıllık isyan karanlığı

Geride soğumuş küllerimiz kaldı

Tuzlanmadan güneşe serdik içimizi

Sinekler emdi kanımızı

Bıraktılar yaralarımıza larvalarını

Kurtlanmış ve kokuşmuş leşimiz kaldı

Zülfikar Giriş

İBLİS

Alaca karanlığın taassubun iblisi

Deccal’in en yakın arkadaşı

Bir kenti yaktı yıktı ateşi

Mehdi gelir mi gelmez mi ben bilmem

Etrafına topladı iblis/ karın kardeş yandaşı

Havada melek babında uçuştu yalanları

Benden öğrenin böyle cennet vaatlerini

Dedi onlar cennete girerler mi ben bilmem

Gök yarıldı birden melekler yağdı

Tuh dediler bak yine şeytana uyduk

Oturduk gönlümüzün sarayına oturduk

Ha gider mi gitmez mi ben bilmem

Velev ki acılardan damıtırız Zülfikar’ı

Tavaf ederiz cümle kapısını

Toplarız meydanda tüm kitaplarını

Yakarlar mı yakmazlar mı ben bilmem

Zülfikar Giriş

Yalnızlık

Diri bir gölgedir yalnızlık..,

kör, sağır, ve topal

İri ayrılıklar toplamıdır, takvimdeki yapraklar

maviye hasret yalnızlığım...

Nereden vursan köküme baltayı

Yıkılmadım yıkamaz sın..

kanar rutubetli hasretin,

çürümeye terk ettiğin bu bedeni’’

Sanırım kehanetin olacak

Zülfikar Giriş

Nasıl Yaşanır

Hırsızların ve katillerin el salladığı bir kentte

Ateşle barutun kan koktuğu bu yerde

Dost bildiklerimizin ise,

fahişeleştiği köşe başlarında

Nasıl yaşanır bu zifiri karanlık kahpe gecede

Zülfikar Giriş