Eski Aşklara

Bazen zor olsa'da elveda demek gerekir eski aşklara
Yanağından yuvarlansa'da o ihtiyar damlalar
çapaklı gözlerine işlense'de ateşin kızıllığı
Dün gece belki her gece ustalıkla damıttığım,
o tantanalı aşklardan şarabımı
Parmakların yüzümde akıp kayboldu şimdi
Karanlıkta gözlerin kıvılcım çakan faişe gibi
Odanın duvarından sekerdi şehvetli çığlıkların
sonra eritilmiş kurşun gibi dökülüverirdi her gece
Bazen zor olsa da elveda demek gerekir eski aşklara
Bir bulut gibi gözlerimden geçip gidiyorsun
belki seni bir daha görmek istemiyordum
yüreğim bölünse de damarım delinse de
belki kırgın yalnızlığımın bahçesinde sarı zehirli
dünya değiştiren tırtıl gibi güllerin yapraklarında
sevmek nasıldır ne iştir sevmeyi bilmem ben
son bahara hazırlanırım içim güneş dışım kıştır
yatağını arayan bir nehirim belkide
göğüs geçiren bir ormanım belki salçım saçaklı
Yangınlarına dolanmışım çatırdayan
Gözü dönmüş aç baltaların kökünden devirdiği ağacım belkide
Bazen zor olsa da elveda demek gerekir eski aşklara
Artık siyah bayraklar çektim güvertelerime
Kıyısı olmayan yakamozlu okyanusların da kaybolurken
Kılçıklı kirpikli balıklarla oynaşırım keyfim yerinde
Tepemde ağzının suyu akan martıların çığlığına aldırmadan
Yağmurlar yağsa da sonraları açacak elbet güneş doğa yeşerecek
kelebeğin ömrü bir gün,
çıkarsan aradan bile yazı kışı sonbaharı
Hepsinden de vazgeçerim senden nasıl vazgeç timse
Kokun kaldı nemli duvarımda
Üzerine boya sürer kapatırım
bu sokağı bu şehri terk ederim
İstanbul'u terk ederim martılarını balıklarını terk ederim
Kumrularını serçelerini kedilerini köpelerini terk ederim
Bazen zor olsa da elveda demek gerekir eski aşklara

Zülfikar Giriş

Her şeye Benziyor Kahrolası Ayrılığın

Narin ellerin belinde..
Ateşten ki dudağında karanfil
Ölüm son nefesini verirdi kollarında
Yırtarak elbiseni kuytularda mendireğin
Bir sevgi potasıy'dı gözlerin
Kör bir dilenci gibi giyerdik biz geceyi
uyanırdık her defasında, gecenin bir ucunda
Büyürdü gözlerin, bir deniz martısı çığlığında
Usul dan koşardım, sahile vuran dalga gibi kıyılarına
Ve herkes taş toprak, heykel uyurdu o zamanda
sis ve dumanda boğulmuş gibi, taş duvarlarda
Uzanmıştı ellerim tuval boyayan ressam gibi,
bedenini arardı usul dan
Ah şimdi şu sol yanım yangın yeri
Dönüp baksam,,
küf kokulu anılar sarar her yeri
Ömrümün her evresinde, sıcaklığını duydum ben senin
Sabrın büklümleri ne bıraktım kendimi
Patikaları, düş ve gerçek arasında gidemedik
Anlımızda kara mı kara, bir leke gibi
Şimdi her şeye benziyor kahrolası ayrılığın
Durup bakılacak bir anım var ama benim
Neye yarar ki, dokunmadan dönüp gitmeler
işte hüzün,,
biraz ban sın harelen sin yüreğin
Gerçekten romantik biriydim
hani hep sonra, dizlerine koyup başımı
Terk edilmekten korkardım nedense
Sonra, sessizce ağlardım
Şimdi sahil kumlarına çizdiğim dudakların
Yumuşak,ıslak bir dil gibi, siler deniz
Şimdi, her şeye benziyor kahrolası ayrılığın
ne sana benzer ne sensizliği ne

Zülfikar Giriş

Toprak

Eminem

             

Sual olmaz sana sultanım ki derdim var
Altın sarısı saçlarını rüzgarlar tarar
Belindeki kemer seni ne güzelde sarar
Edalı sözlerin bal yesin dudakların
Neden bana dargın sın çakır gözlü Eminem

Uzun gecelerde görürüm ben kısa, kısa rüya
Bir köşe başında bazen olurum ben bir Leyla
Sevdiğim var deyip böbürleniyorum, güya eşe dosta
Şiirler yazıyorum, bu günlerde merak saldım sanata
Sayende şair’de oldum! çakır gözlü Eminem

Taş kalpli misin Eminem: bilirsin taşı yosun sarar
Söğüde çaput bağladım, uzun saçları yere değer
Şu dağların ihtişamı şu küçücük gölette söner
Benim şu kaderim niye böyle derin ve karanlıktır
Çıkmaz bir sokağa girdim çakır gözlü Eminem

Şu fani dünya bilesin ki dar oldu ikimize
Bu bir şikayettir bilesin ki zalim feleğe
Ateşten mintan giydirdin sen ki  üzerime
Bu mısraları yazıyorum göz yaşımla buruşmuş kağıda
Yaktın beni kör kuyularda, çakır gözlü Eminem

Zülfikar Giriş

Büyüyen Küçükler

Birazdan bir bulut geçecek,
Rüzgarların eteğinden
Derken sağanak dökülecek sürgünlüğüme

Birazdan masallar geçecek 
Bir çocuğun gözlerinden:
Derken o küçücük elleri’’
Büyüdükçe kararan’’
Büyüdükçe kanayan

Zülfikar Giriş

Ninova

Ninna ninnay Ninova

Seni anlatmak uzun sürer

Sana iltica ediyor bütün dizeler

Adında tadında pek güzel

Ninna, ninnay Ninova

Gözlerimi gördüm gözlerim yağmurlu

Rüyada gördüler seni çok umutlu

Sabaha kadar hep düşünüyorum seni

Ah bir bilsen nasıl özlüyorum seni

Ninna, ninnay Ninova

Saçlarını okşayan meltem olsaydım

Kulağına taktığın kımızı gül olsaydım

Bu benim kalbim senindir, senin derim

Seni görünce dolanır elim, ayağım, eteğim

Ninna, ninnay Ninova

Şu karlı dağların ardından geldim

Ben sensiz oralarda yaşayamadım

Avucuna aslan da şu ölü kalbimi

Vur hançeri oluk, oluk aksın kanı

Ninna , ninnay Ninova

Hacı Hamza

Saçları tozludur şimdi Mehmet emminin
Harman vakti ardında bir çift öküzün
Dudaklar çatlamış nasırlı elleri
Ocakta ateşte kavurur, evin ana keşke ki
Durup beklemek dersin saatlerce beklemek
Kızıl ırmağı kolay mı öyle geçmek
Tarlanın birinde şuncacık küçük bir kız çocuğu
Maviş, maviş gözleri/ yanakları kırmızı elma al, al

Ah Çorum,/ leblebilerin elimde terledi şimdi
Türkü söyleyerek yolunda yürümek bir başka türlüsü
Sen sakin bir yersin./ Hacı Hamza köyü
Bense tıklım tıkış bir yolcuyum
Telaşlı çocuklar koşturur taşlı sokaklarında
Geçerler salkım saçaklı mavi penceremin önünden çığlıklarla
Diyelim ki oturdum mehtaba karşı demli çayını yudumlarken
Yakamoz vurur da kızıl ırmağa sen gözlerini kaybedersin
Sen burada yoktun çünkü sen burada değildin
Sabahları damda yuva yapmış parmak kadar serçelerin çığlığı
Kendini tavukların yanında yerden yere vuran, horozun bu gün çıkmıyor sesi
Geceleyin ninni gibi türkü söyleyen çekirgelerin nerede
Kalbimin cebinde bir yerdesin, özledim ah çorum seni

Zülfikar GİRİŞ

Dersim

Mor yanaklı dağların'la duman tüter'sin

Karların'la akar'sın: rüyasız uykulara daldırır'sın

Masmavi göğünde zambak gibi ben beyaz bulutların

Toprak damlı evlerinden mavi halka, halka duman tüter'sin

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Kör olmuş gözlerim ağlamaktan kör olmuş

Ey sevgili; biz gurbet elde mekan tutmuşuz

İkimizde kirli havada; kirli denizine karşı oturmuşuz

Biz ne ümitlerle seni kalbimizde türkü gibi büyütmüşüz

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Düzgün babaya akın, akın göç ediyor insanlar

Nazımiye’den Geriş köyüne çukurlu'dur yollar

Tutma beni Galferat babaya benim niyazım var

Hak yoluna baş koymuşlar senle nefes alırlar

Bir sevdasın gönüllerde: sen ey dersim

Mavi sisler içinde yine Munzur dağları

Hoyrat akıyor yine bugün çayları

Su içmeye inmiş yine ala geyikleri

Fışkırır kırk damardan kırk gözeleri

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Geceleri ay yüzüne vurunca, ne güzel olursun dersim

Yıldızlar bir nehir gibi nasılda kımıldar gözlerinde

O zaman aklıma gelir çocukluk hayallerim

Yine bir ayrılık vakti geldi kanıyor yine kalbim

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Zülfikar GİRİŞ

Sen Bu Şehri Sevmiyorsun

Bir kadın görüyorum kalabalıkta
O kadın sana ne kadar çok benziyor
Ellerim kırışmış ensemde kimi görsem
ona doğru koşuyorum sonra rezil oluyorum
İnsanlar bir koşuşturma içinde sanki aceleleri varmış gibi
Bir duvar dibinde çökmüşüm soğuk mermerine yaslanmışım
yağmur düşüyor toprağa kokusu sanki senin nefesin
bir rüzgar esti yerler de yığınlarla kuru yaprak
yaprakların üzerinden yürüyorum yalpalayıp kimi zaman kayarak
Ben bu şehire geldiğim vakit sen gitmesen
Sen buralardan gitmesen gözlerin gitse
Soğuk bakıyorsun etrafına sen bu şehir’i sevmiyorsun
Şimdi sen

buradasın ruhun başka yerlerde
Al şu soğuk suyu iç
Belki biraz kendine gelirsin
Bulutlar gözbeğinin üzerinden geçer
Zifiri karanlıklar yağar üzerime
İçimi kurtlar kemirir
Geçmişle gelecek arasındasın
Belki de sevinçle hüzün arasındasın
Sen buralardan gitmesen gözlerin gitse
Soğuk bakıyorsun etrafına sen bu şehir’i sevmiyorsun
Kalbim üşüyor karanlıklar kalbime çok yakın korkuyorum
Hadi git buradan yolcu yolunda gerek sen bu İstanbulu sevmiyorsun
Biliyorum kirli bu şehir şimdi yorgun anlımda biraz serinliği var
Ne kadarda eğilsem denizlerine çürümüş yapraklarını temizlesem
Başını tuzlu suyuna sokmuş bir tek martı yüzüme dönüp baksa
Tanınıp tanınmamak önemli değil herkes durup dinlerdi
Parmaklarımın arasından sızan suyun ritimli şarkısını
Kalbim çok üşüyor karanlıklar kalbime çok yakın korkuyorum
Sen buralardan gitmesen gözlerin gitse
Soğuk bakıyorsun etrafına sen bu şehir'i sevmiyorsun

Zülfikar Giriş

Ve Susmak Düştü Bize

Karpit lambalarının ışığı süzülüyordu
toprak damlı mavi pencerelerinden
şimalle yarışırdı sanki,
saçlarının telinden tutup uçuşan kuşlar
susuyorum tan vakti ipince
demek susmak ve durmak düştü bize
kader diye sundukları kayanın kara yosununa uzanmak düştü
Elem verince kalbimizdeki o zehirli hakikat
bizi dev dalgaların kucağından uyandıracaktı
yalnızlık yazı, giz mimiz miydi
yada kaderimiz miydi
Yada bakir suskunluğumuz muydu

Zülfikar Giriş

Kim din sen

Paslı hayallere sığdırılmış umutlarım vardı,
Işığım, nefesim, suyum.
Nasıl bilmem, vazgeçile si zor insan 
Aklım mı daraldı, gözüm mü köreldi
Rahat mı battı , rahat mı geldin
Gördüğüm kadar mıydın, yoksa ötesi 
Öldüğüm kadar mıydın, ya da sevdiğim 
Rast mı geldin, kader miydin..
El miydin yoksa içimden biri mi 
Neydin kim din sen

Zülfikar Giriş

Cinler Padişahı

O gün bütün gece ay eksikliği vardı gökyüzünde

Mavi alınlı çocuğun naifliği vardı onun yüreğinde

Bulduğu eski bir lambanın yanağını okşadı

Çıktı içinden takkeli kel bir cinler padişahı

Kapı çalma'sız çıka geldi habersiz

Belinde kırmani soğuk silahı

Karnına saplı soğuk bir bıçak

ve açlık

kuru ekmek

kuru soğan

kuru ekmek

kirli su

hadi gözlerini yum bu temmuz akşamı:

Senin bu şuursuz ve kirli sevinçlerin

gecenin en zifiri karanlığında

belki yakamozun en güzeli olurdu

dilimizde olmasaydı kilit, kolumuzda paslı zincir

Ömrümüz salınarak akıyor garip bir meçhule

Bu günün tesellisini bekleyerek yarından

Zülfikar GİRİŞ

Şehrazat

O akşam bütün odaların lambalarını söndürmüştük

Her akşam aynı ölüm haberleri televizyon da

Artık kansız sahne hoşumuza gitmiyordu

Bahçede rüzgardan savrulan yaprakların hışırtısı

Kanatları kırılmış kalbimdeki kuşların çığlığı

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Bu duvarlarda hep dolaşır başsız miğferli gölgeler

Ben bu ömrümü birden bire, işte böyle eskittim

Ağızlarda acı, gözlerde yaş , yüzlerde keder çizgisiyim

Azar, azar kimi zaman bir çukura gömmüşler beni

Çok baş kaldırdım çok direndim

Onlar ise benim için kirli gülüşler biriktirmişlerdi

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Deniz bütün sakinliğiyle önümde uzanıyordu

Yakamozlarda bir gemi giderek kayboluyordu

Sanki gök kuşağı renkleriyle bezenmiş sularda yüzüyordu

Bir ucundan kaldırıvermek ve içine sokulup uzanıvermek

Sahile vuran dalgaların hışırtısı ninni gibi, hadi aç gözlerini

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Geçenlerde dergide yazdığım bir şiirimi yayınlamıştım

İşte bu koridorlarda kalp çarpıntılarıyla bekliyorum

Bana gelirken bir iki don aklet getir,

hakim bilmem hakkım'da ne karar verir

Bu dışarıdaki gürültüde ne böyle

dışarıda birileri benim ismimle slogan mı atıyor

Tanrı şahidim tek düşündüğüm şu an sensin,

sabahları senin cıvıltıların'la uyanmak

Gözümün önüne her an sen geliyorsun

havada çırptığın maviş, maviş parlak kanatların

Ah sehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Zülfikar GİRİŞ

Artık Sen Yoksun

Benim sana olan aşkım öyle yoğun ki

bir gün sesini duymasam,

o günü yaşamamış sayarım...

Beni hayata bağlayan,

yaşama sevincim;

yaşama kaynağım, her şeyim sendin.

Artık sen yoksun..

ve bu yürek talan,

Artık bu yürek, yangın yeri;

içimde beni yavaş, yavaş,

ve bir o kadar da hızla kemiriyor bu acı

Meğer sen benim bir parçammışsın..

nasıl bir kuş kanatları olmadan,

bir anlam ifade etmezse,

Bende sensiz bir anlam ifade etmiyormuşum

derler ya;

her şeyin değeri kaybedilince anlaşılır diye,

Ben seni kaybettim sadece değerini anlamadım;

Senin benim bir parçam olduğunu,

Sen olmadan yaşayamayacağımı da anladım

Artık sen yoksun.

Zülfikar Giriş

Hep Yeniden Başlamak İle Geçiriyoruz

Yeniden hep yeniden başlamak ile geçiyor ömrün

Artık derken aynaya bakıp ta senin olmayan suretine

sürekli yıldız çakmakla geçiriyorsun gözlerine

karanlıklarda parıl, parıl, parlıyorsun ışığını gezdiriyorsun

Kocaman ellerinle bulutları titretiyor sun dağıtıyorsun

Gecelerin içinden çekirgelerin çığlığını duyarsın

Yıldızlar seni bilir sen yıldızları bilirsin

Hele, hele, saçların deniz kokar yosun kokar

Dalgalandırır rüzgârlar martılar uçuşturur

Vapurdan simit atan çocuğun ardından gider

Belki uzak sislerde kaybolmak arzusuyla uçar

Karanlıklar içinde parıl, parıl, parlıyorsun ışığını saçıyorsun

Mavi süzülür kollarından öbek, öbek, serçeler iner

Karanlıkta düşünceli yağmurlar iner her iki yanağından

ve yeniden hep yeniden başlamak ile geçiyor ömrün

Artık derken aynaya bakıp ta senin olmayan suretine

sürekli yıldız çakmakla geçiriyorsun gözlerine

Sonra ellerinle parmakların ve dahi yaralarınla

Harp esirleri gibi türkülerin hep yanık ve masum

Toprağa Düşen Kırlangıç

Hiç olmadı ilk ön cem ve de sonralarım

Ölümü beklemeliydim

ve ellerim darağacına dayalı
Yada birkaç kurşun ciğerlerimi parçalamalıydı
Çünkü kemiklerim dar gelirdi,
bu yoksul topraklara
Belki filizlerden yeni karanfiller dermeliydim

Ey şair bilemezdim’’

Nasıl oldu da geldi ki böyle bir an

Yenilmez bir haz duyup kuyulara atılmaktan

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı kızın

Hiç bir leke sürülmemişti anlına onun

Dökülmüştü bulutlar sürgündü güneş

Ayın kandili titredi gözlerinde

Yalnızlığına acıyarak

Kollarına girmiş cellatları savuşturdu

Saçları kırlangıç aşiyanı kız

Eleri nasırlı tırnakları bakımsız

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı

Avuçlarında sıktığı bir parça hayatını,

Haykırdı yüzüne cellatların,

yumruklu bir şiir okur gibi

Sonra bıraktı kendini yerdeki boşluğa

ve yere süzülen kırlangıç gibi

Şimdi yüzümü hangi toprağa göm sem

Hangi ölüm yağan yağmurlar dolayında

Az önce gözlerinde dönen kırlangıçlar

Kanat çırpmalarını bırakmışlardı

Ayın titreyen kandili de sönmüştü

Zülfikar Giriş

Ömür Külü

Canımın ağrısı değiyor kalbime
Sigaramdan çekiyorum bir nefes hüzün
Genzime yapışıyor kuru öksürüğüm
Gel yine külüm avucumda benim
İşit dudağımı ısırdığım çığlığımı
Yumruklarla kanattığım ağlama duvarını
Şimdi hesapsız savrulur ömür külü
Yüzümü yağmurlara buladığımda turuncu
Yıldızlara şarkı söylediğim vakitlerde
Beni düşünüyor musun, seni sevdiğimi
Beni düşünüyor musun ruhunda
Uluyup duruyor uykumun köpekleri
Rüyalarıma ateş düşürdüler sanki
Güneş hızla abanırken sabaha
Kendince uyanıyorum tohum gibi
Sen, ben, benim içimdeki sen
Sensizim..
Ben yarım bir akıl seni hayal ediyorum
Bir bilsen neler geçiyor aklımdan
Neden böyle yarım kaldı hayallerimiz
Biliyorum..
sen farklı bir kadındın
Ben farlı bir erkek miydim
Yine yarım yamalak aklım
Yürüdüğüm yolların camları batıyor ayağıma benim
Şaraba bulanmış ayyaş gibiyim

Zülfikar Giriş

Bana Yaklaşma

Bana ölümü tarif et
Sigaranı yakmadan
Bana ölümü tarif et
Çakmağını çakmadan
Barut gibiyim bu akşam
Hani bana yaklaşmadan


Zülfikar Giriş

Zaman

Bir nehirsin zaman

Umursamadan kayalardan aşan çakıllarını sürükleyen

Bazen anlamı olmayansın geçip gidersin yollardan

Renga renk çiçek bahçesi sin kimse elde tutamaz seni

Bir esrarlı rüyasın, kimsede uyanık kalmak istemez seni

Bazen de kabus sun ama zamansın herşeyin en iyi ilacısın

Umut bekliyenilen sin sevglliye kavuşmak istenir

Geçip gitsen de o yollardan, geçsen bir türlü geçmesen bir türlü

Bir tarih sahnesi sin,tarihçiler kafa kafaya verir de seni yorar

Çok uzun zamanlarda kalmış bir arkelog, eski mezarı eşeler

Çok eski zamanlarda kalmış, şiirler resimler ve hikayeler

Yazanı ve çizeni toz toprak olmuş, ardında derin gizler

Hani aç martının çığlığı dır zaman, yeri göğü inletir

Koşuştuma bitince, dönüp bakarsın arakana şaşırıverir sin

Hayıfla yad edilir, ne çabuk geçmiş ah o yıllar

Hiç ölmeyecekmiş gibi, ah, malk peşinde koşanlar

Bir dostuna bir arkadaşına elvedayı çok görenler

Sizde şunu iyi bilin ki..

Zaman ışık ve gölgeden ibarettir

Bir sinema şeridi gibi, beyaz perdeye yansıyan

Suya yansıyan gölgeli bir surettir, o aynada duran

Şİmdi söyle ey zaman...

Söyle kaç baharı yazı, kaç sonbaharı kışı geride bıraktın

Kaç sardunya’yı kaç menekşe’yi, kaç reyhan çiçeğini, kuruttun ey zaman

Zülfikar Giriş