Artık korkutmuyor beni
Çocukluğumdan kalma gök gürültüsünden
Bu yağmur emen taş duvarları kötülere terk ederek
Çamuru cıvık kerpiç gibi duran taş suratlardan
ve de iki yüzlülüğünden arınmış yüzleri bırakarak
Kuzeyli muhacır rüzgârların heybeme bıraktığı muskalar
kapısı kilitli bencil yüreklerde hapsoldu,
Siz zamanda şususun akrabaları;
Ağrıyan sol yanımın kızıl rengine aldırmadım
Bir tutam defne yakasına iliştirerek alaca karanlığın
Ayrılıyorum bu şehirden
Yağmura tutuldum sağanakla halvete girerek
süngüsüyle delik deşik edilmiş düşlerimin
saçları dökülüyor aynalara küfrederek
Artık korkutmuyor beni
Çocukluğumdan kalma gök gürültüsünden
Bu yağmur emen taş duvarları kötülere terk ederek
Hıçkırıklara bağdaş kurmuş inanın bu kent
sağılacak veda yağmuruyla terk ediyorum
Takvimsiz geleceğimizin çehresini
Zülfikar Giriş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder