Bir insanın yaptıkları vardır
Bir şarkının ritmini duyup
Belki de bir sınırı vardır
Durup durakladığı yer
Benim yaptıklarım sınırsızdı
Yada yapamadıklarım
Kendimi içkiye vermiştim
Şarkılarda seni bulurken ağlardım
Ben beni kaç kere yıktım kendim içimde
Sen beni kaç kere vurdun içimde hatırlıyor musun
hey gülüşünü sevdiğim gülüşüne öldüğüm
Buğulanıp, buğulanıp, durmasaydım
Belki kendimi yeniden onarırdım
Balıkçıl olurdum sabırla beklerdim seni
Kapıda asılı balıkçı feneri gibi dururdum
Her şey değişmişti çoktan binalar ve yollar
Yeni mobilyalar alınıyordu yeni arabalar
Herkesin konuşması değişmişti sözcükleri bile
O mis kokulu yeşil sabun kullananlar yerine
Herkes sanki parfümeri dükkanı açmıştı
Cümle alem büyüdü büyüdükçe pazulandı
Bir ben büyüyemedim,
bir ben içimde bir ben çocuk kaldım
Zülfikar Giriş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder