Toprağa Düşen Kırlangıç

Hiç olmadı ilk ön cem ve de sonralarım

Ölümü beklemeliydim

ve ellerim darağacına dayalı
Yada birkaç kurşun ciğerlerimi parçalamalıydı
Çünkü kemiklerim dar gelirdi,
bu yoksul topraklara
Belki filizlerden yeni karanfiller dermeliydim

Ey şair bilemezdim’’

Nasıl oldu da geldi ki böyle bir an

Yenilmez bir haz duyup kuyulara atılmaktan

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı kızın

Hiç bir leke sürülmemişti anlına onun

Dökülmüştü bulutlar sürgündü güneş

Ayın kandili titredi gözlerinde

Yalnızlığına acıyarak

Kollarına girmiş cellatları savuşturdu

Saçları kırlangıç aşiyanı kız

Eleri nasırlı tırnakları bakımsız

Kelepçeli kolları arkadan bağlıydı

Avuçlarında sıktığı bir parça hayatını,

Haykırdı yüzüne cellatların,

yumruklu bir şiir okur gibi

Sonra bıraktı kendini yerdeki boşluğa

ve yere süzülen kırlangıç gibi

Şimdi yüzümü hangi toprağa göm sem

Hangi ölüm yağan yağmurlar dolayında

Az önce gözlerinde dönen kırlangıçlar

Kanat çırpmalarını bırakmışlardı

Ayın titreyen kandili de sönmüştü

Zülfikar Giriş