Neyimiz Kaldı

Suya bıraktık demet, demet, gülleri

Tıpkı masum çocuklar gibi

Salkım söğüt olsun diye

Şimdi ellerimizde dikenleri kaldı

Sustuk her gelen sustu

Düşünmek gereksiz bir yüktü

Çalışmadık lakin yorulmadık

Sırtımızda ağır küfemiz kaldı

Çöle ektik darımızı

Yaptık yağmur duamızı

Gönderdi Mevla rüzgârını

Gözümüzde tozu ve kumu kaldı

Kader dedik, büzüldük

Padişaha boyun büktük

Cehennemi bal eyledik

Cennet dedik dilimizde kaldı

Islak çatlak suratlarımız

Yangından davetkâr yangından artıklarımız

Gözlerimiz bin yıllık isyan karanlığı

Geride soğumuş küllerimiz kaldı

Tuzlanmadan güneşe serdik içimizi

Sinekler emdi kanımızı

Bıraktılar yaralarımıza larvalarını

Kurtlanmış ve kokuşmuş leşimiz kaldı

Zülfikar Giriş