Ayyaş

kimsenin olmadığı ıssız bir sokakta yürüyor gece

yalnız bir adam;

gecenin soğuk ve rutubetli ıssız kaldırımlarında

şarapçı, ayyaş bir adam;

yalnız ve ıslak kaldırımlar…

hapsedilmiş bedeninde ki yaşanmış aşklar

özgürlüğü isteyen bir kuşun, içindeki çırpınan çocuğa

canı yanıyor kim bilir, maziyi düşününce

yalnız bir adam,

yatmış ıslak kaldırıma, boylu boyunca

Gökyüzü kapkara parça, parça, bulutlar

Sesiz kaldırımlar uzadıkça uzuyor

kimsesiz sokakta şarapçı ayyaş,

ben nereye yürüyorum.

kendi kendime hiç sormadım!

poyraza takılmış savrulup gidiyorum’’

ey şair, sende bir ayyaş sın

sen mehtaba bakarak çay içmeyi severdin

oysa şimdi evrene kement attın

Mısralarla kalbini dolduran bir ayyaş sın

Zülfikar Giriş