Mektup

Ellerimle yetiştirdiğim çiçekler

Terk etti beni yemyeşil bir yanlızlığa

Bir sabah kalktığımda adın bu değil deselerdi

Saşırmayacaktım...

Değişmekten mutlu olacaktım

Oysa ben kimseyi yanlız bırakmadım

Sırısıklam bir istanbul aşkıydı benimkisi

Deniz misafiri martılarının düş çığlığıydım

Ağır balıkçı teknesiydim tinerci çocuklarıyla

Cebimdeki son parayı onlara dağıttım

şavaştan nefret ettim, Barış dedim

Gazete ve dergi dağıttım..

Özgürlük sosyalizim dedim

İki göz gecekondu da yaşayan, gözleri deniz mavisi insanlara

İş yerinde işçi arkadaşları ayaklandırmışım

Patron işten çıkardı,,

Aylarca iş bulamadım

Eve ekmek dahi götüremedim

Kirayı ödeyemeğince evden altıldım

Sözcüklerin eşkıya olduğu zamanlardı

Yürüdüm ıslıklı kaldırımlarda gözlerim karaydı

yakarak gırimsi bulutları

Tutuklandım sorgulandım

Gbt den geçirildim

Bu şiirleri senmi yazıyorsun dediler

Ben yazdım körmüsünüz dedim

Senin okuman yazman varmı, diye dalga geçtiler

Var dedim, ya peki sizin

Sustular..

Karşı cevap olarak acımasızca copladılar

Buradan çıkınca kitap bastıracam dedim

Tabi buradan çıkabilirsen diye cevapladılar

Ve bir akşam üstü..

Gömdüm yüreğimi kara toprağa

Fışkırsın diye haykırışım

Şimdilerde ne yapıyorsun diye sormuşsun

Çıkınca taksim meydanında..

Yeni eski şiirlerimi yakacağım

Zülfikar Giriş