Haya

Bir rüzgâr ki poyraz eser

Dal kılır yen içinde kalır

Bir yaprak ki sonuna kadar direnir

Sararınca savrulur rüzğarlarda

Bir insan ki el pençe divan durur

Onur haya dildedir dil ziyanda

Eğilip bükülür sureti

Gölgesi bile utanır terk eder kendisini

ve hayatı talan edilmiş birde sevinci

Meşelerin çınarların kökleri eşelenmiş

Bir martı ağlar  balık için

Bir vapur bağırır neden acı acı
zaman olur ki su çürür

Deniz yanlız, denizde yanlız,

kalır yosun kokusu

Züfikar Giriş