Demek Susmak Ve Durmak Düştü Bize

karpit labalarının ışığı sızıyordu
toprak damlı evlerin mavi pencerelerinden
şimalle yarışırdı sanki onun yansımasıydı
saçının telinden uçuşan seçe kuşlarıydı
gülüşüyorlardı tan vakti ağarırken nehir kıyısından

demek susmak ve durmak düştü bize ip-ince
kırlangıçların göç vakti mevsimince
kader diye sundukları kayanın kara yosununa
uzanmak düştü bize tan vakti ha...

demek göknar kargasına teslim çam kozalakları

bizi dev dalgaların kucağından uyandıracaktı

elem verince kalbimizdeki o zehirli hakikat''
yalnızlık yazgısı gizmimiz’mıydi yoksa kaderimiz’mi
yada suskunluğumuz mıydı ki
kirlenmiş sevinçler sızar kırılmış ışıklardan içeri

ülkemin aydınlık sabahları olmadıki yitirsin
eylü'lün sarışın yaprakları döküldü şapır şapır
kapıyı çalmadan aralık geldi paldır küldür,
zemheri güzü ile geldi hüznün bulutları hazır

yaşamak adına birşey kaldımıki yüreğinde
elem verince kalbimizdeki zehirli hakikat

şimdi karbondan bir kara bulut var gözlerimde

susuyorum, vede ağlıyorum tan vakti ip-ince 

demek susmak ve durmak düştü bize
belki yaşanılır ve unutulur,

unutulur bir zaman
kurşuni külrengi ışıklar sızarken kırık kapılardan

haydi şimdi İçinde bir karafil yak
çoban ateşi olsun dağlarında
çoban kavalının belkide içli tınsında
koy sevdanı orta yere
aşk için
hak için

Zülfikar Giriş