toprak damlı mavi pencerelerinden
şimalle yarışırdı sanki,
saçlarının telinden tutup uçuşan kuşlar
susuyorum tan vakti ipince
demek susmak ve durmak düştü bize
kader diye sundukları kayanın kara yosununa uzanmak düştü
Elem verince kalbimizdeki o zehirli hakikat
bizi dev dalgaların kucağından uyandıracaktı
yalnızlık yazı, giz mimiz miydi
yada kaderimiz miydi
Yada bakir suskunluğumuz muydu
Zülfikar Giriş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder