Şehrazat

O akşam bütün odaların lambalarını söndürmüştük

Her akşam aynı ölüm haberleri televizyon da

Artık kansız sahne hoşumuza gitmiyordu

Bahçede rüzgardan savrulan yaprakların hışırtısı

Kanatları kırılmış kalbimdeki kuşların çığlığı

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Bu duvarlarda hep dolaşır başsız miğferli gölgeler

Ben bu ömrümü birden bire, işte böyle eskittim

Ağızlarda acı, gözlerde yaş , yüzlerde keder çizgisiyim

Azar, azar kimi zaman bir çukura gömmüşler beni

Çok baş kaldırdım çok direndim

Onlar ise benim için kirli gülüşler biriktirmişlerdi

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Deniz bütün sakinliğiyle önümde uzanıyordu

Yakamozlarda bir gemi giderek kayboluyordu

Sanki gök kuşağı renkleriyle bezenmiş sularda yüzüyordu

Bir ucundan kaldırıvermek ve içine sokulup uzanıvermek

Sahile vuran dalgaların hışırtısı ninni gibi, hadi aç gözlerini

Ah Şehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Geçenlerde dergide yazdığım bir şiirimi yayınlamıştım

İşte bu koridorlarda kalp çarpıntılarıyla bekliyorum

Bana gelirken bir iki don aklet getir,

hakim bilmem hakkım'da ne karar verir

Bu dışarıdaki gürültüde ne böyle

dışarıda birileri benim ismimle slogan mı atıyor

Tanrı şahidim tek düşündüğüm şu an sensin,

sabahları senin cıvıltıların'la uyanmak

Gözümün önüne her an sen geliyorsun

havada çırptığın maviş, maviş parlak kanatların

Ah sehrazat kafesteki mavi tüylü kuşum benim

Zülfikar GİRİŞ