Sen Beni Bırakamazsın Bırakmamalısın

Nerde öldüm ben, nerde benim mezarım
Hangi sahile döküldü benim pullarım
Ben küçük bir akvaryumda yaşardım
iki gözü mavi çocuğun, göz hapsindeydim
Sen beni bırakamazsın, bırakmamalısın

Sen uyurken ben göğsüne al gül takardım
Şimdi kollarım düştü her iki yanıma
yıldızlar ölür düşer birer birer mavi anlıma
karanlıklar sızar göğsümden hayasızca içeri
Sen beni bırakamazsın, bırakmamalısın

Hani öksüre öksüre kan kusarsın
Ellerini dayamışsın karanlığa kurşuni camlara da
garipsenmiş fenerler uyanmaz tenhalarda
Ben bir kere yine açık ve aydınlık değilim
Sen beni bırakamazsın, bırakmamalısın

Ah şu ısıklar solmasaydı sen çekip gitmeseydin
Susmak, susmak mı düşer bana ardından bakarken
toprağa düşen dudaklarım ki duamı içmek ister
Ne kadarda neval okur gibi okudular seni beni anlamadılar
Sen beni bırakamazsın, bırakmamalısın

Kül rengi bakışlarımda yanağımdan akan elleri
kİ nemli yüzümde hep bulmasaydım keşke seni
Bakarsın bizimde bir gün türkümüz okunur anlımızdan
Sağnak yamurlar yağarken camın arkasında sana bakan
Sen beni bırakamazsın, bırakmamalısın

Zülfikar GİRİŞ