Dersim

Mor yanaklı dağların'la duman tüter'sin

Karların'la akar'sın: rüyasız uykulara daldırır'sın

Masmavi göğünde zambak gibi ben beyaz bulutların

Toprak damlı evlerinden mavi halka, halka duman tüter'sin

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Kör olmuş gözlerim ağlamaktan kör olmuş

Ey sevgili; biz gurbet elde mekan tutmuşuz

İkimizde kirli havada; kirli denizine karşı oturmuşuz

Biz ne ümitlerle seni kalbimizde türkü gibi büyütmüşüz

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Düzgün babaya akın, akın göç ediyor insanlar

Nazımiye’den Geriş köyüne çukurlu'dur yollar

Tutma beni Galferat babaya benim niyazım var

Hak yoluna baş koymuşlar senle nefes alırlar

Bir sevdasın gönüllerde: sen ey dersim

Mavi sisler içinde yine Munzur dağları

Hoyrat akıyor yine bugün çayları

Su içmeye inmiş yine ala geyikleri

Fışkırır kırk damardan kırk gözeleri

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Geceleri ay yüzüne vurunca, ne güzel olursun dersim

Yıldızlar bir nehir gibi nasılda kımıldar gözlerinde

O zaman aklıma gelir çocukluk hayallerim

Yine bir ayrılık vakti geldi kanıyor yine kalbim

Bir sevdasın gönüllerde; sen ey dersim

Zülfikar GİRİŞ